سه شنبه 10 اسفند 95

آمارهای جهانی حاکی از این قضیه س که ایران سومین کشور در زمینه تولید مهندس نسبت به جمعیت هستش. که میتونه خیلی خوب باشه چون کشورهای آمریکا، چین، هند، ژاپن و کره جنوبی هم در این لیست هستند. از طرفی ایران رتبه اول منطقه و همچنین جزو 10 کشور برتر از لحاظ کمیت تولیدات علمی هستش. خب این دو قضیه حاکی از این هستش که باید روند رو به رشدی رو شاهد باشیم اما در عمل چنین اتفاقی رخ نمیده! چرا؟!

دلیلش رو در عکس پایین میتونید مشاهده کنید. کشوری با این حجم تحصیل کرده و مستندات علمی رتیه 78 دنیا رو از لحاظ نوآوری نصیب خودش کرده. اینجاس که نقطه کور قضیه نمایان میشه. یعنی تولید علم به هر قیمتی فارغ از منفعت کشور. تولید مقاله و چاپ کتاب های بی ارزش. برگزاری کنفرانس های سطح پایین که در نهایت دودش توی چشم خودمون میره.  مهاجرت هر تحصیل کرده با گفتن فرار مغز و یه برچسب ساده حل میشه اما در عمق خودش ضرر بسیار زیادی رو به دنبال داره. زمانی که باید از این میوه رسیده استفاده بشه، نصیب کشور دیگه شده و اونا هم با هزینه های ناچیز چند هزار یورویی (در قالب بورسیه تحصیلی دکترا و کارشناسی ارشد) از دانشجو نهایت بهره رو می برند. 

این موج فعلا نتونسته چرخ علم و صنعت داخلی رو به نابودی کامل برسونه اما در آینده نزدیک شاهدش خواهیم بود.

#باشد_که_رستگار_شویم